Η χθεσινή αποχή των μαθητών στο 4ο Γυμνάσιο Κομοτηνής έφερε στην επιφάνεια όχι μόνο τα προβλήματα των σχολικών συγκροτημάτων αλλά και την δυσλειτουργία της διαχείρισης των κονδυλίων από πλευράς Δήμου. Ήμασταν από εκείνους που στήριξαν την επιλογή αυτή όταν αμφισβητήθηκε αλλά φαίνεται ότι το ζήτημα παραμένει ανοικτό.
Είναι δυνατόν να χρειάζεται και δεύτερη μαθητική αποχή για να πάει η ΔΕΥΑΚ στο σχολείο και να αλλαχθούν δυο βρύσες στην αυλή;! Για τα θερμαντικά σώματα, τις τουαλέτες και τους υπολογιστές το καταλαβαίνουμε ότι μπορεί άλλες προτεραιότητες να προηγούνται, η διοίκηση μόνο μπορεί να γνωρίζει. Όμως διαβάζουμε στα αιτήματα των παιδιών (και το επιβεβαιώσαμε κι από τους εκπαιδευτικούς) για την αναγκαιότητα τοποθέτησης πόμολων, κουρτινών, κρεμαστρών!… Δηλαδή για μικροκόστη αμελητέα που κι ένας ελάχιστος εθελοντισμός θα κάλυπτε, ωστόσο δεν αναλαμβάνονται. Μεγάλο δε πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι το βάψιμο σε εσωτερικούς χώρους, που πριν 11 χρόνια είχε καλυφθεί με την πρωτοβουλία εκπαιδευτικού του σχολείου κι ενός επαγγελματία που είχε προσφερθεί. Αν δεν υπάρχουν άλλα ζητήματα (πχ υγρασίας) θα μπορούσε και τώρα να γίνει κάτι ανάλογο, αφού τα Μνημόνια ζουν και βασιλεύουν, παρά τις κυβερνητικές παραμυθολογίες.
Τέλος, το κυριότερο πρόβλημα του σχολείου φαίνεται να είναι η έλλειψη αιθουσών. Είναι γνωστό σε όλους τους αρμόδιους ότι την επόμενη χρονιά θα είναι αδύνατον να στεγαστεί το μαθητικό δυναμικό του 4ου Γυμνασίου, καθώς η στροφή των μουσουλμάνων μαθητών στην δημόσια εκπαίδευση συνεχίζεται (παρότι οι πρόσθετες ανάγκες τους ακόμη δεν καλύπτονται, και ας είμαστε δυο μήνες μετά την έναρξη των μαθημάτων). Από την εμπειρία μας – με τις δύο προκάτ αίθουσες που απέκτησε προ εξαετίας το 2ο Λύκειο με πρωτοβουλία και πολύμηνες ενέργειές μας – γνωρίζουμε ότι ο χρόνος μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβριο είναι πολύ λίγος κι ελπίζουμε να το θυμούνται και όλοι οι αρμόδιοι.
Υποβολή απάντησης