Τοποθέτηση εφ΄ όλης της ύλης στον δημοτικό απολογισμό

Εχθές έλαβε χώρα για πρώτη φορά ένας απολογισμός της δημοτικής Αρχής Κομοτηνής, στον οποίο ο Κώστας Καραΐσκος τοποθετήθηκε για τον ΣΠΑΡΤΑΚΟ ως εξής:
“Ζούμε σε μια χώρα που είναι ολόκληρη ένας ΟΣΕ. Ξεπουλημένη, διαλυμένη και οι ζωές μας εκεί ανά πάσα στιγμή παίζονται κορώνα γράμματα. Αυτό ήταν ανέκαθεν το πλαίσιο της κομματοκρατίας που παριστάνει την δημοκρατία αλλά με τα Μνημόνια έχει αποσυντεθεί έτι περαιτέρω. Κι αυτό το σύστημα που μας καταστρέφει δεν είναι μόνο στην Αθήνα, έχει και αντιπροσώπους εδώ, το φρανσάιζινγκ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση το έχετε εσείς, που μπορεί να μην έχετε προσωπική ευθύνη για τα εγκλήματα των κομμάτων σας αλλά μετέχετε σε μια λειτουργία των πραγμάτων και σε μια ηθική.
Από το 1991 η μετεξέλιξη της ίδιας παράταξης κυβερνάει τον δήμο (με το διάλειμμα Κοτσάκη), υπάρχουν εδώ ενδεχομένως και σύμβουλοι επί τρεις δεκαετίες. Θα περίμενε κανείς να δει ανάλογα αποτελέσματα αλλά βλέπουμε από έργα τα απολύτως απαραίτητα και λόγια όλο και πιο στρόγγυλα. Αναφερθήκατε στο οικονομικό συμμάζεμα αλλά αυτά τα λέγατε επί Πετρίδη μια και δυο θητείες πριν, φτάνει πια με το επιχείρημα αυτό! Αναφερθήκατε 40-50 φορές στην πανδημία για την οποία καλύτερα να μην εκθέσουμε εδώ την απολύτως αντίθετη γνώμη μας αλλά ας μην λέμε και “έργο” την διεξαγωγή των γελοίων τεστ σε υγιείς ανθρώπους ή τις αστείες απολυμάνσεις εξωτερικών χώρων! Τι έργα έχουμε λοιπόν; Ο ανολοκλήρωτος δρόμος προς Καρυδιά (με το εγκληματικό κάγκελο στο πεζοδρόμιο), το Καρυδόρρεμα που ξεκίνησε κι εγκαταλείφθηκε από την άλλη δημοτική Αρχή, το σφραγισμένο Κολυμβητήριο, το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής και το Πάρκινγκ που ευτυχώς δόθηκαν σε ιδιώτες, το Ίδρυμα Παπανικολάου που απλώς συμμαζεύτηκε εξωτερικά μα ανοίγει για 5 ώρες τον χρόνο, η πλατεία με το κεντρικό πάρκο που όλο και αναπλάθεται, το κέντρο με τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που από το 2015 είχαμε προτείνει κι είχε γίνει ομόφωνα δεκτός μα (παρά τις επαφές που έκανα και με υπηρεσιακούς παράγοντες) ποτέ δεν υλοποιήθηκε, τα δυο φανάρια που δημιουργούν την κυκλοφοριακή συμφόρηση ένα στο ΠΙΚΠΑ όπου κακώς καταργήθηκε ο κυκλικός κόμβος κι ένα στην Εθνική Τράπεζα όπου θέλει άμεση επέμβαση… Και από λόγια τόσο στρόγγυλα που να μην μπορείτε να υπερασπιστείτε ούτε τους δημοτικούς υπαλλήλους που είχαν δεχθεί επίθεση από εκείνον τον δήμαρχο με τα γνωστά προβλήματα…
Μας κοινοποιήσατε ένα χρήσιμο έγγραφο κ. δήμαρχε αλλά το οποίο είναι ακατάλληλο για απολογισμό έργου, αφού οι ασυσχέτιστοι αριθμοί δεν λένε τίποτε. Προφανώς και παράγουν κάποιο έργο οι εκατοντάδες υπάλληλοι (μόνιμοι και συμβασιούχοι) του δήμου, μαζί με τους δουλοπάροικους των εργολάβων, αλλά το θέμα είναι με τι μέσα το παράγουν, αν καλύπτουν τις ανάγκες και σε ποιο ποσοστό, πώς εξελίσσεται η κατάσταση με την πάροδο του χρόνου και τι συμβαίνει σε ομόλογους δήμους. Χωρίς αυτά τα στοιχεία δεν μπορώ να καταλάβω τίποτε. Επίσης συνεχίζετε την τακτική των απευθείας αναθέσεων, σε αντίθεση με τον προκάτοχό σας, μια τακτική που την έχουμε ξανακαταγγείλει αλλά συνεχίζετε να την ακολουθείτε προτάσσοντας τα πλεονεκτήματά της κι αδιαφορώντας για τα πασίδηλα μειονεκτήματα. Πόσο μάλλον που σας έχουμε επισημάνει και συγκεκριμένες περιπτώσεις που όζουν ευνοιοκρατία.
Δεν τα λέμε αυτά για να κάνουμε αντιπολίτευση, ξέρετε ότι κάτι τέτοιο δεν μας ενδιαφέρει. Σκεφθείτε να φέρετε έναν ξένο άνθρωπο στην Κομοτηνή, σε ποιο σημείο της πόλης θα τον πάτε θεωρώντας το συνολικά ωραίο. Όπως είναι η παραλία της Αλεξανδρούπολης, η παλιά πόλη της Ξάνθης, η συνοικία Παναγία της Καβάλας, οι πηγές της Αγίας Βαρβάρας στο κέντρο της Δράμας, η κοιλάδα Αγίων Αναργύρων των Σερρών. Δεν υπάρχει. Γίνονται σημειακές παρεμβάσεις αλλά δεν αρκούν μέσα σε τέτοιο αστικό τοπίο.
Τέλος, αναφορικά μα τους οικισμούς του δήμου, πραγματικά απόρησα με τον φτωχό κατάλογο των έργων που κυκλοφόρησε κι αναρωτιόμουν αν είναι δυνατόν να γίνανε μέσα σε 4 χρόνια μόνον αυτά – και πράγματι βρήκα στο Νέο Σιδηροχώρι ένα ακόμη έργο σας, το πεζοδρόμιο μπροστά από το σχολείο, που δεν το αναφέρατε. Όμως τι τα χρειάζεστε τα έργα εδώ που τα λέμε; Με τον γνωστό κοτζαμπάσικο τρόπο θα πιάσετε 3-4 οικογένειες του χωριού και καθαρίσατε για τις εκλογές, ως συνήθως.
Κλείνω με τον στίχο που λέει “κι έγινε η απώλεια συνήθειά μας”. Πράγματι, συνηθίσαμε πια στις απώλειες: από το 2010 με τα Μνημόνια χάσαμε τα εισοδήματα, το 2020 με την λεγόμενη πανδημία χάσαμε τα στοιχειώδη μας ανθρώπινα δικαιώματα και αγγίζουμε το σημείο να χάσουμε και κάθε ελπίδα. Τόσο εμείς όσο και οι νέοι που φεύγουν στο εξωτερικό για να μπορέσουν να ζήσουν, από όλη τη χώρα αλλά και από την πόλη μας συγκεκριμένα. Δεν θα κριθεί βέβαια από τον δήμο μας η διάσωση της ελπίδας, όμως έχουμε καθήκον να το προσπαθήσουμε.

Αν σας άρεσε το άρθρο, γραφτείτε στην λίστα ενημέρωσης!

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.