Σήμερα σιγουρευτήκαμε: τίποτε δεν μπορεί να διαταράξει το δημοτικό κατεστημένο στην Κομοτηνή, ούτε στο ελάχιστο. Παρότι ως ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ θέσαμε τον δήμαρχο προ των ευθυνών του για την εικόνα που βγάζει με τις απευθείας αναθέσεις διαφόρων έργων και (κυρίως) υπηρεσιών, ήταν σαν να λέγαμε πως σήμερα είναι Τετάρτη. Έχοντας θέσει και στο παρελθόν το ίδιο θέμα, δηλαδή την μαζική χρήση της απευθείας ανάθεσης από μέρους του δημάρχου – κάτι που επί του προκατόχου του δεν γινόταν – επαναφέραμε το θέμα βλέποντας στη σημερινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου πάλι μια σειρά από απευθείας αναθέσεις. Θυμίσαμε ότι σύμφωνα με τον Ν. 4412/2016 “ως απευθείας ανάθεση νοείται η διαδικασία ανάθεσης χωρίς εκ των προτέρων δημοσιότητα, στο πλαίσιο της οποίας οι αναθέτουσες Αρχές αναθέτουν σύμβαση στον φορέα της επιλογής τους, κατόπιν έρευνας αγοράς και διαβούλευσης…” Ρωτήσαμε λοιπόν τον κ. Γκαράνη για την προ μηνός απόφασή του (Νο 3369) να αναθέσει έναντι 6.300 ευρώ χωρίς ΦΠΑ στην δικηγόρο Λασκαρίνα Μπίτσου – Μανανά την νομική συμβουλευτική ωφελουμένων στο Κέντρο Κοινότητας Κομοτηνής για έναν χρόνο με δυνατότητα παράτασης, όπως και για την περσινή του (2-3-2021) ανάθεση στην ατομική επιχείρηση Λεχούδης Γεώργιος έναντι 10.512,72 ευρώ την “παράδοση βιβλίων κατ΄ οίκον, μέσω της δημοτικής βιβλιοθήκης, σε ωφελούμενους του προγράμματος ΤΕΒΑ”: με ποια κριτήρια έκανε αυτές τις επιλογές; Ποιο ήταν το τόσο εξειδικευμένο αντικείμενο που μόνο αυτά τα τόσο κοντινά πρόσωπα στην παράταξή του κατείχαν; Καταλαβαίνουμε ότι τα ευρωπαϊκά προγράμματα ανοίγουν πεδίο δόξης λαμπρό κι ότι όλα γίνονται νόμιμα, αλλά ας κρατάμε και κανένα πρόσχημα! Άραγε τα βιβλία που δανείστηκαν οι (κατά κανόνα …αναλφάβητοι Ρομά δικαιούχοι) κόστιζαν όλα μαζί δέκα χιλιάρικα; Ο δήμαρχος μας διαβεβαίωσε ότι υπάρχει το ημερολόγιο του “ἐργου” (σωθήκαμε…) και παραδέχτηκε ότι για τη θέση του νομικού συμβούλου θα μπορούσε να ακολουθηθεί άλλη διαδικασία. Αυτά.
Στα υπόλοιπα θέματα καταψηφίσαμε όλες τις δαπάνες (κάπου 320.000!) για τα αδέσποτα αφού η κατάσταση είναι έτσι κι αλλιώς αφόρητη, ζητήσαμε ένα χρονοδιάγραμμα για τη νέα κυκλοφοριακή μελέτη που χρειάζεται η πόλη αλλά την περιμένουμε χρόνια (ο κ. Καρασταύρου άφησε να εννοηθεί ότι οσονούπω θα είναι έτοιμη) και θέσαμε – ρητορικά, προφανώς – το ερώτημα για τις προμήθειες του Δήμου σε διάφορα υλικά, με μοναδικό κριτήριο την χαμηλότερη τιμή: υπάρχει τρόπος να αποκλειστούν προϊόντα από την Τουρκία; Πώς γίνεται να αρνούμαστε στην Ελλάδα την εισαγωγή ρωσικών υδρογονανθράκων που επειγόντως χρειαζόμαστε και δεν μπορούμε να αρνηθούμε προϊόντα μιας εχθρικής χώρας που καθημερινά μάς απειλεί με εισβολή; Αυτό βέβαια είναι ερώτημα για άλλον αποδέκτη…
Υποβολή απάντησης