Το ζήτημα των αδέσποτων σκύλων θεωρείται από ορισμένους ζήτημα χαμηλής πολιτικής, σε σχέση με τα …πολύ υψηλά που έχουν στο μυαλό τους. Επίσης άλλοι νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να πολυασχολούμαστε με θέματα που αντιμετωπίζει “όλος ο κόσμος”. Και τέλος υπάρχουν εκείνοι που …βαρυούνται να ακούν τοποθετήσεις πάνω στο ίδιο θέμα, άσχετα που αυτό επιμένει και δεν έχει επιλυθεί. Εμείς, ως ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, γνωρίζουμε πόσο κόσμο ταλαιπωρεί αυτό το πρόβλημα κι ότι η Ελλάδα είναι η ΜΟΝΗ ευρωπαϊκή χώρα που το “αντιμετωπίζει” έτσι. Ταυτοχρόνως δεν βλέπουμε τα προβλήματα με την πολιτικάντικη λογική της ξεπέτας (“είπαμε τη θέση μας, πάμε παρακάτω”) αλλά επιδιώκουμε τις λύσεις τους, κι αυτό ακριβώς μας διαφοροποιεί από το πολιτικοδημοσιογραφικό συνάφι.
Αφού λοιπόν ενημερωθήκαμε για την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία, αφού επισκεφθήκαμε όλες τις τοπικές υπηρεσίες που εμπλέκονται με το θέμα των αδέσποτων, κι αφού συγκεντρώσαμε στοιχεία από πλήθος φορέων, ετοιμάσαμε την νέα πρότασή μας. Το πιο προβληματικό σημείο είναι ο νόμος 4039/2012 που μας φόρεσε την ινδουϊστική αντίληψη για τις σχέσεις μας με τα ζώα, επιβάλλοντας έτσι καταστάσεις μπαγκλαντεσιανού μεγαλείου σε όλη την επικράτεια. Ήταν το περιβάλλον του ΓΑΠ (Γλυκερία Σιούτη) και “φιλοζωικές” οργανώσεις ψυχασθενούς τύπου που μέσα στην μνημονιακή καταστροφή της κοινωνίας είχαν για προτεραιότητα να μας φορτώσουν και τις παράνοιές τους. Είμαστε σε επαφή με την ΚΕΔΕ και θα προσπαθήσουμε να πετύχουμε ό,τι δεν έκαναν οι ανύπαρκτοι βουλευτές μας, που πήραν το ομόφωνο ψήφισμα που περάσαμε από το δημοτικό Συμβούλιο Κομοτηνής και το “πέταξαν” στη Βουλή για να βγουν από την υποχρέωση.
Όμως για όσο ισχύει ο νόμος, τι μπορεί να γίνει; Πολλά σε τρεις τομείς: 1) στην πενταμελή Επιτροπή που διαχειρίζεται τα αδέσποτα να τεθούν όροι διαφανούς λειτουργίας, να μπει σ’ αυτήν ένας εκπρόσωπος του Δήμου που να έχει προτεραιότητα τους ανθρώπους κι όχι τα ζώα, να απομακρυνθεί από αυτήν ο πρόεδρος της τοπικής Φιλοζωικής που επιτίθεται με αχαρακτήριστο τρόπο στους διαφωνούντες με τις τακτικές του, να καθοριστεί ένα όριο αντοχής της πόλης σε αδέσποτα, να ονομαστούν οι περιοχές όπου εκ του νόμου απαγορεύεται να κυκλοφορούν αυτά, να διευκρινιστεί η “επιθετική” συμπεριφορά ενός σκύλου… 2) να συγκροτηθεί η τριμελής επιτροπή των κτηνιάτρων που αποφασίζει σε περιπτώσεις διαφωνίας της πενταμελούς, κάτι που έπρεπε να είχε γίνει από χρόνια και μόνο μετά την δική μας παρέμβαση ετοιμάζεται (;)… 3) να εφαρμοστεί ο νόμος σε κάθε του πτυχή. Ο κόσμος να ζητάει αμέσως την απομάκρυνση των αδέσποτων που τον απειλούν – επιτίθενται – ενοχλούν και να μην προβαίνει σε άσχημες πράξεις αυτοδικίας κατά των ζώων. Σε περίπτωση που δεν βρίσκει το δίκιο του μπορεί να ζητάει τη βοήθειά μας, είτε θα είμαστε παρόντες στην πενταμελή Επιτροπή είτε όχι.
Υποβολή απάντησης