Η συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Κομοτηνής (10-11-14) για την κατανομή των βοσκοτόπων ανέδειξε όσο πιο ξεκάθαρα γινόταν το κοινωνικό και πολιτικό αδιέξοδο της κοινωνίας μας. Ήταν μία συζήτηση για το αν ο δήμος θα κάνει – για πρώτη φορά – την κατανομή των βοσκοτόπων στους κτηνοτρόφους του, προκειμένου να μοιραστούν αναλόγως και οι επιδοτήσεις. Το πρόβλημα είναι ότι εφέτος η Κυβέρνηση και ο αρμόδιος ΟΠΕΚΕΠΕ συμφώνησαν με την ΕΕ σε υποτριπλασιασμό σχεδόν των εκτάσεων, πράγμα που σημαίνει από μόνο του καταστροφή των κτηνοτρόφων! Τη στιγμή λοιπόν αυτή “θυμήθηκε” το ΥΠΑΑΤ να εμπλέξει την Τοπική Αυτοδιοίκηση, επιδιώκοντας να μοιράσει το πολιτικό κόστος (όχι όμως και τα απαραίτητα τεχνικά στοιχεία!) και να μπερδέψει τους θιγόμενους. Οι συντονισμένες αντιδράσεις των εμπλεκόμενων και όλων των δημάρχων απέφεραν μια προοπτική περιορισμού των απωλειών στο 15-20 % σε σχέση με πέρυσι, κάτι που έπρεπε να εξασφαλιστεί με την χθεσινή απόφαση του Δ.Σ.
Κι ενώ λοιπόν όλοι αντιλήφθηκαν με ποιον τρόπο “υπερασπίζεται” τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών η Κυβέρνηση, με ποιαν αλληλεγγύη η ΕΕ αντιμετωπίζει την χειμαζόμενη χώρα μας αλλά και με ποιες πρακτικές του παρελθόντος οδηγηθήκαμε σήμερα με την πλάτη στον τοίχο – τα επεσήμανε για τον “ΣΠΑΡΤΑΚΟ” ο Κώστας Καραΐσκος -, μας προέκυψε ο …Σύριζα. Η κ. Ελένη Λαφτσή, επικεφαλής της “Πολη-τικής Ανατροπής”, κάλεσε τον δήμαρχο να πει τι έπραξε μέχρι τώρα για το θέμα και γιατί το έφερε στο ΔΣ την τελευταία στιγμή, ενώ επικαλέστηκε το ψήφισμα του Περιφερειακού Συμβουλίου για να ζητήσει όλα τα χρήματα χωρίς καμμία περικοπή και πρότεινε να ψηφιστεί η διατύπωση της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (ΠΕΔ). Έτσι έδωσε την ευκαιρία στον Γ. Πετρίδη να της πει με τρόπο αποστομωτικό ότι ήταν ο δήμαρχος που έκανε περισσότερα από όλους για το θέμα, ότι το έφερε στο ΔΣ την ύστατη ώρα γιατί μέχρι τώρα το πάλευε κι ότι η πρότασή του δεν διαφέρει επί της ουσίας καθόλου από εκείνην της ΠΕΔ, αλλά ακριβώς εκεί εδράζεται.
Για εμάς στον “ΣΠΑΡΤΑΚΟ” ο διάλογος ήταν αποκαλυπτικός όχι μόνο για το τρέχον θέμα αλλά και γενικότερα για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Είδαμε μια λογική διαμαρτυρίας (“να βγάλουμε ένα ψήφισμα”!!!) πέραν πάσης κριτικής, καθώς δεν παράγει καμμία λύση επί του πεδίου. Είδαμε μία λογική ευχολογίων και άρνησης της πραγματικότητας, που μπορεί να αποβεί άκρως επικίνδυνη σε δεδομένη στιγμή. Είδαμε ένα άγχος για αντιπολίτευση, να φανεί ότι καταψηφίζουμε, ότι λέμε κάτι άλλο, ότι δεν συμβιβαζόμαστε – όλα αυτά φυσικά χωρίς το παραμικρό κόστος αφού η ανεύθυνη ψήφος μας δεν παίζει κανέναν ρόλο.
Ναι, κι εμείς απεχθανόμαστε την γαλαζοπράσινη συγκυβέρνηση αλλά στη σκέψη πως αυτή η πολιτική νοοτροπία του ροζ σύννεφου θα κατοικοεδρεύει από τον Μάρτιο στα κυβερνητικά έδρανα, μας κόβονται τα πόδια…
Υποβολή απάντησης