ΟΞΕΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟ

    Σκληρή κριτική εφ’ όλης της ύλης άσκησε στη δημοτική Αρχή Κομοτηνής και προσωπικά στον Δήμαρχο Γιώργο Πετρίδη η παράταξη του «Σπάρτακου», με συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν στις 27 Μαρτίου 2013 ο επικεφαλής της Νεκτάριος Δαπέργολας και τα μέλη της Κώστας Καραΐσκος και Πάρις Καλοδημίδης. Αναλυτικότερα, ειπώθηκαν τα εξής:

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΔΑΠΕΡΓΟΛΑΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ Γ. ΠΕΤΡΙΔΗ

     Έχουν περάσει περισσότερα από 2 χρόνια δημαρχίας Γιώργου Πετρίδη και νομίζουμε ότι τώρα – και 1 περίπου χρόνο πριν από τις επόμενες εκλογές είναι μία καλή ευκαιρία να καταθέσουμε κάποιες σκέψεις και κάποιους έντονους προβληματισμούς σχετικά με την πορεία του δήμου Κομοτηνής.

     Και ξεκινάμε με μία αποτίμηση του έργου που παρήγαγε έως σήμερα η νυν δημοτική αρχή, όπως φυσικά το εκτιμούμε εμείς. Και εκείνο που δυστυχώς μπορούμε να πούμε είναι ότι όσο και αν προσπαθήσαμε, δεν μπορέσαμε να βρούμε κανένα έργο. Και να ξεκαθαρίσω εδώ ότι δεν εννοούμε τις προσπάθειες του Γ.Πετρίδη να πολεμήσει τις μαύρες τρύπες ενός δήμου καταχρεωμένου από ανομίες, λάθη και σπατάλες του απώτερου και κοντινού παρελθόντος (κάποια τεκμήρια θα σας εκθέσουμε στη συνέχεια). Τέτοιες προσπάθειες αναμφίβολα έγιναν και γίνονται, δεν έχουμε σκοπό να γίνουμε αφοριστικοί και να μηδενίσουμε τα πάντα. Και φυσικά ουδείς αντιλέγει για τη σημασία αυτών των προσπαθειών, αφού από την έκβασή τους διακυβεύεται πράγματι το μέλλον του δήμου μας.

     Το ερώτημα όμως είναι αμείλικτο: αρκεί αυτό για έναν δήμαρχο και για την παράταξή του; Αρκεί το να ασκεί απλώς διαχείριση ή να προσπαθεί να περικόψει δαπάνες, να μπαλώσει τρύπες, να διευθετήσει χρέη, ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που η ασφυκτική πραγματικότητα και η δαμόκλειος σπάθη των μνημονίων και των επιτρόπων θα τον ανάγκαζαν ούτως ή άλλως να το κάνει; Εμείς θεωρούμε λοιπόν πως όχι. Εντάξει, λεφτά δεν υπάρχουν και τα χρέη είναι αδυσώπητα. Εδώ όμως δεν μιλάμε για κάποιον λογιστή ή διαχειριστή πολυκατοικίας, μιλάμε για δήμαρχο. Και ένας δήμαρχος οφείλει πάνω απ’ όλα να έχει όραμα για την πόλη του.

     Ποιο είναι όμως άραγε το όραμα του κυρίου Πετρίδη; Δύο χρόνια τώρα, το μόνο έργο που πραγματικά βλέπουμε να πραγματοποιείται είναι ο ποδηλατόδρομος (με χρηματοδότηση ΕΣΠΑ) και αυτό μάλιστα είναι ένα έργο αμφίσημης – στην καλύτερη περίπτωση – λειτουργικότητας, που εμείς πιστεύουμε πως ο τρόπος υλοποίησής του στη συγκεκριμένη χάραξη θα προκαλέσει πολύ περισσότερα προβλήματα απ’ όσα υποτίθεται ότι θα λύσει. Θα πούμε περισσότερα για το θέμα αυτό στη συνέχεια, όπως και για τον απαράδεκτο τρόπο με τον οποίο δρομολογήθηκε το έργο από την προηγούμενη δημοτική αρχή και συνεχίζεται από την τωρινή, που θέτει ευθέως ζήτημα για το πώς αντιλαμβάνονται κάποιοι έννοιες όπως «διαβούλευση», «δημοκρατία» κλπ. Προς το παρόν πάντως ας μείνουμε σε αυτό που προανέφερα, ότι πρόκειται για το μοναδικό έργο που γίνεται και που θα ολοκληρωθεί επί θητείας Πετρίδη. Πλην όμως του εν λόγω οράματος (που είναι η άμεση μετατροπή της πόλης σε…ποδηλατούπολη – και δη ασχέτως υποδομών, οδικού δικτύου, πάρκινγκ κλπ) και ίσως και της διάθεσης για κατασκευή δικτύου τηλεθέρμανσης (πράγμα όμως που με τις παρούσες συνθήκες θα κάνει δεκαετίες για να γίνει – και ΑΝ γίνει και ποτέ), τι άλλο σκέφτεται ο δήμαρχος για την πόλη του; Τι σκέφτεται για την αξιοποίηση του έμψυχου δυναμικού της, την ανάδειξη της ιστορίας και της κουλτούρας της, τη δημιουργία υποδομών που θα βοηθήσουν οικονομικά και κοινωνικά τους πολίτες της ενόψει και της συνεχώς κλιμακούμενης κρίσης;

     Δεν χρειάζονται κατ’ ανάγκην πολλά χρήματα – και ενίοτε δεν χρειάζονται καν χρήματα. Βλέπουμε καθημερινά σε άλλους δήμους της χώρας να υλοποιούνται πράγματα μικρά και απλά, αλλά χρήσιμα. Προχτές π.χ. μάθαμε ότι στη Δράμα θα λειτουργεί μία φορά τη βδομάδα λαϊκή αγορά τοπικών παραγωγών. Μάθαμε ότι στην Καλαμάτα αποφασίστηκε η μείωση των δημοτικών τελών σε όποιον πολίτη θα έχει δικό του κομποστοποιητή. Στη Φλώρινα προχωράει η τηλεθέρμανση. Στην Αλεξανδρούπολη έγιναν τόσες κινήσεις για σύνδεση της πόλης με το Σοσνόβι Μπόρ και thn προσέλκυση Ρώσων επισκεπτών…

     Υπάρχουν τόσα και τόσα άλλα ή παρόμοια πράγματα. Ναι, σε καιρούς ανέχειας ζούμε και έλλειψης κονδυλίων, δεν χρειάζεται λοιπόν να ανακαλύψεις την Αμερική, κάνε έστω πέντε μικρά πραγματάκια, που θα βοηθήσουν τους συμπολίτες σου. Κάνε τα όμως! Ιδέες λοιπόν χρειάζονται, εμπνεύσεις και μεράκι. Και φυσικά στη συνέχεια χρειάζεται και αποφασιστικότητα για να υλοποιηθούν αυτές οι ιδέες. Εμείς δύο χρόνια τώρα ούτε ιδέες δυστυχώς είδαμε και κυρίως καμμία αποφασιστικότητα. Μάλλον το ακριβώς αντίθετο: αδράνεια και παθητικότητα. Ακόμα και για προτάσεις δικές μας, που μάλιστα χαιρετίστηκαν κιόλας ως εξαιρετικές, τι απέμεινε; Θυμίζω ενδεικτικά την πρότασή μας για δημιουργία παζαριού τοπικών παραγωγών. Σε όλους άρεσε, μιλήσαμε πάλι με τον δήμαρχο, υπετίθετο ότι θα έμπαινε σε φάση πραγματοποίησης και αντ’ αυτού πήγε στις…καλένδες. Όποτε το ξαναθέτουμε, ακούμε απαντήσεις του τύπου «είναι δύσκολο, αλλά θα το κοιτάξουμε». Ειλικρινά όμως δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί είναι πια τόσο δύσκολο και πόσες φορές πρέπει να το ξανακοιτάξει κανείς! Θυμίζω όμως και μια παλαιότερη πρότασή μας για αδελφοποίηση με την ιταλική πόλη Κάβα Ντέι Τιρρένι, ενέργεια με σαφή πολιτιστική βαρύτητα, που θα δρομολογούσε μάλιστα και προοπτικές ευρύτερης συνεργασίας λόγω των πανεπιστημίων και ειδικά των νομικών σχολών που έχουν και οι δύο πόλεις – και θα απέστρεφε λίγο και τα βλέμματα από τις δεδομένες έως σήμερα συνεργασίες με γειτονικά ανθυπο-πολίσματα της γνωστής …ασιατικής κουλτούρας και αισθητικής. Η πρόταση όχι μόνο άρεσε, αλλά υπενθυμίζω ότι υπερψηφίστηκε τότε σχεδόν ομόφωνα από το δημοτικό συμβούλιο. Στις καλένδες όμως εστάλη και αυτή και όποτε το επαναφέρουμε, η απάντηση πάλι η ίδια: «θα το κοιτάξουμε». Αυτή είναι η μόνιμη επωδός για τα πάντα και επί της ουσίας τίποτε. Και βέβαια έχουμε ως «Σπάρτακος» και άλλες προτάσεις να κάνουμε, που είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν και δεν χρειάζονται καν χρήματα. Δεν ξέρουμε όμως αν υπάρχει λόγος. Ωραία, θα τις καταθέσουμε και θα καταγραφούν. Αν πρόκειται όμως, όπως είμαστε πλέον σχεδόν βέβαιοι, να έχουν κι αυτές την τύχη των προηγούμενων, ποιο είναι το νόημα;

    Και φυσικά δεν το λέω καθόλου αυτό, επειδή επρόκειτο για δικές μας προτάσεις. Ας μας πει ο δήμαρχος ποιαν πρόταση όχι μόνο δικιά μας, αλλά και οποιουδήποτε άλλου, άκουσε, του άρεσε και πέρα από λεκτικές αοριστολογίες, προσπάθησε πραγματικά να την υλοποιήσει. Θα σας πω εγώ: απολύτως καμμία. Και δυστυχώς βλέπουμε με μεγάλη μας απογοήτευση ότι ο δήμαρχος δεν έχει κάποια ουσιαστική βοήθεια ως προς αυτό και από τους συνεργάτες του, εννοώ αντιδημάρχους και δημοτικούς συμβούλους. Και άντε, αυτός έχει αναλώσει όλη τη σκέψη του στα χρέη και τα ελλείμματα – ας το δεχτούμε, παρά τη διαφωνία μας. Οι άλλοι γύρω του όμως τι ακριβώς κάνουν; Ποιαν πρόταση, ποιαν ιδέα είχαν ποτέ; Ποιαν ιδιαίτερη ικανότητα επέδειξαν μέχρι τώρα και σε τι ακριβώς; Ακόμη περισσότερο, ποιαν πρωτοβουλία σκέφτηκαν και ανέλαβαν κιόλας να υλοποιήσουν; Εικοσιπέντε άτομα είναι! Αν θέλουν μπορούν να φέρουν την πόλη πάνω-κάτω! Αλλά τι να λέμε, όταν εδώ για πολλούς από αυτούς δεν ξέρουμε ακόμη καν τη χροιά της φωνής τους; Λυπάμαι που γίνομαι λίγο καυστικός, αλλά με λογικές…γλάστρας και με μπετόν αρμέ ψηφοφορίες δίχως ΠΟΤΕ την παραμικρή απόκλιση, ούτε ο διάλογος μέσα στο δημοτικό συμβούλιο προάγεται, ούτε το ευρύτερο καλό της πόλης. Η πόλη χρειάζεται δημοτικούς συμβούλους με ικανότητες, θάρρος και διάθεση δημιουργίας. Ειδικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Εμείς δεν θέλουμε ούτε και τώρα να γίνουμε αφοριστικοί και να πούμε ότι δεν έχουν τίποτε από αυτά. Μπορεί να έχουν πράγματι πολλές ικανότητες οι άνθρωποι. Επειδή όμως υπάρχει και η γνωστή παροιμία με τη …γυναίκα του καίσαρα, θα την παραφράσω και θα πω ότι αν έχουν, ήρθε ο καιρός ν’ αρχίσουν και να μας το δείχνουν σιγά-σιγά…

    Να κλείσουμε όμως εδώ το πρώτο ζήτημα. Νομίζω πως έδειξα με αρκετή σαφήνεια το γιατί, χωρίς να παραγνωρίζουμε την αξία των όποιων…ναυαγοσωστικών προσπαθειών του Γιώργου Πετρίδη, θεωρούμε κατά τα λοιπά το έως τώρα έργο της νυν δημοτικής αρχής ουσιαστικά ανύπαρκτο και την ίδια ανεπαρκέστατη και τραγικά αδύναμη να συμπορευθεί με τις προκλήσεις των καιρών, πόσο δε μάλλον να χαράξει νέα μονοπάτια.

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΥ

    Πριν περάσουμε πάντως στο 2ο ζήτημα, ας πω λίγα λόγια και για το θέμα του ποδηλατοδρόμου καθ’ αυτό, όπως υποσχέθηκα. Όσα πω άλλωστε θα παίξουν κι ένα μεταβατικό ρόλο γέφυρας προς το 2ο ζήτημα. Πρόκειται λοιπόν για ένα θέμα που όπως γνωρίζετε, έχει αποβεί περίπου καταραμένο. Ένα έργο που υποτίθεται ότι έγινε μετά από δημόσια διαβούλευση (απλώς έτυχε να μην το …αντιληφθεί σχεδόν κανείς) και στη συνέχεια άρχισε η κατασκευή του. Κάποια στιγμή όμως εμφανίστηκαν φωνές διαμαρτυρίας για τα προβλήματα που θα προκαλούσε η συγκεκριμένη χάραξη (κυκλοφοριακά, οικονομικής φύσεως σε σχέση με τους καταστηματάρχες κλπ – τα έχουμε πολλάκις εκθέσει και δεν χρειάζεται πάλι εδώ να τα επαναλάβουμε) και αυτές οι φωνές άρχισαν να γίνονται ολοένα και περισσότερες – και κυρίως ολοένα και πιο τεκμηριωμένες. Υπήρχε μάλιστα ήδη η εν εξελίξει τραγική – θα την χαρακτήριζα – εμπειρία με τη Νικολάου Ζωίδου, οπότε υπήρχε πλέον κι ένα παραπάνω χειροπιαστό τεκμήριο, για το τι θα συνέβαινε αν το αντίστοιχο έργο κατασκευαζόταν σε Ορφέως και Δημοκρίτου, δηλαδή στο μοναδικό κεντρικό οδικό δίκτυο που έχει αυτή τη στιγμή η πόλη.

     Τη συνέχεια τη γνωρίζετε επίσης όλοι. Ενώ ξεσηκωνόταν μία πραγματική θύελλα αντιδράσεων σε βάρος του έργου, και ενώ οι αντιδρώντες ζητούσαν το προφανές, δηλαδή να ακούσει ο δήμαρχος και να λάβει υπόψη τις δίκαιες διαμαρτυρίες, το έργο στη μεν Ζωίδου ολοκληρώθηκε και ενώ υπετίθετο ότι θα κατετίθεντο οι διαφορετικές απόψεις και θα γινόταν ειλικρινής συζήτηση, ξεκίνησε το έργο ένα πρωί και επί της Δημοκρίτου και μάλιστα με πρωτοφανή σπουδή. Προσωπικά, σε όλη μου τη ζωή, τέτοια ταχύτητα δεν τη θυμάμαι για κανένα άλλο έργο. Ήταν τέτοια η σπουδή, που με ανάγκασε στο προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο να γίνω ιδιαίτερα οξύς και να κατηγορήσω ευθέως τον δήμαρχο για προσχηματικό διάλογο, χαρακτήρισα μάλιστα και εντελώς απαράδεκτο το επιχείρημά του ότι «το έργο τώρα προχώρησε κι αν το σταματήσουμε και απενταχθεί, θα χάσουμε όσα λεφτά δόθηκαν έως τώρα». Το επιχείρημα αυτό το χρησιμοποιεί εξ αρχής ως προκάλυμμα και έχω απλά να πω ότι αν σταματούσε το έργο για να γίνει στοιχειώδης (αλλά ουσιαστική) διαβούλευση πριν από λίγους έστω μήνες, αυτό το επιχείρημα δεν θα υφίστατο καν. Ε, όταν όμως επιταχύνεις σκοπίμως τις εργασίες και δημιουργείς όλο και περισσότερα οικονομικά και πρακτικά τετελεσμένα, την ώρα που υποτίθεται θα έπρεπε να πας σε πραγματικό διάλογο, αυτό φυσικά «ισχυροποιεί» το δήθεν επιχείρημα. Αυτό όμως δεν είναι διάλογος, είναι σκόπιμη κοροϊδία – και αυτό είπα στον κύριο Πετρίδη την προηγούμενη φορά. Το ίδιο μάλιστα μπορώ να πω ότι συνεχίστηκε και κατά το δήθεν δεκαήμερο …μορατόριουμ κατάπαυσης του έργου, μέχρι να κατατεθεί η πρόταση βελτίωσης που πρότεινε η αντιδρούσα πλευρά των πολιτών. (Το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, το θεωρώ επιτυχία των πολιτών, που απέδειξαν ότι όταν αντιδρούν με τεκμηριωμένο τρόπο και αποφασιστικότητα πολλά μπορούν να πετύχουν. Και αυτό το κατάφεραν, κόντρα σε θεούς και δαίμονες, κόντρα στις συκοφαντίες από κάποια παπαγαλάκια, κόντρα σε πιέσει ή ακόμη και έμμεσες απειλές!) Ενώ όμως είχε κηρυχθεί η παύση, το έργο προχώρησε άλλα 20 μέτρα μέχρι την είσοδο της Τσανακλείου και στη συνέχεια με διάφορες δικαιολογίες δεν σταμάτησαν ούτε μία μέρα να γίνονται κάποιες εργασίες επί τόπου.

     Εν πάση περιπτώσει, για να τελειώνουμε με το θέμα, το ζήτημα σήμερα βρίσκεται στο εξής στάδιο: μετά την παρέλευση του δεκαημέρου κατατέθηκε η πρόταση (με τη βοήθεια του πολιτικού μηχανικού Παναγιώτη Βγενά και της δικηγόρου Βούλας Παπααβασιλείου), την οποία θεωρούμε ως πολύ σοβαρή πρόταση, που και τον κίνδυνο απένταξης του έργου αποκλείει, αλλά και σοβαρές βελτιώσεις επιφέρει, ενώ κυρίως εισηγείται την παράλληλη δημιουργία υποδομών παραπλεύρως του ποδηλατοδρόμου (όπως π.χ. χώρων πάρκινγκ σε συγκεκριμένα σημεία της πόλης), που – επιτρέψτε μου να πω – μία σοβαρή και υπεύθυνη δημοτική αρχή πρώτα αυτές θα εξασφάλιζε και μετά θα προχωρούσε στο ίδιο το έργο. Εκφράζουμε την ελπίδα, έστω και την υστάτη ώρα, ο κύριος Πετρίδης να τα λάβει όλα αυτά σοβαρά υπόψιν.

     Και μια που μίλησα για απένταξη, επιτρέψτε μου κι ένα τελευταίο προς ενημέρωσή σας για τον τρόπο που o δήμαρχος δείχνει να εννοεί την έννοια του διαλόγου: όλοι θα θυμάστε ότι στο προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο δεσμεύτηκε να μου εγχειρίσει έγγραφο της διαχειριστικής αρχής που ο ίδιος επικαλούνταν και το οποίο θα πιστοποιούσε, υποτίθεται, τη βεβαιότητα απένταξης αν συνέβαιναν οι αλλαγές που ζητούσα. Το ίδιο έγγραφο ζήτησα μεταξύ άλλων και με νέα μου γραπτή ερώτηση στις 4 Μαρτίου, αλλά η απάντηση που πήρα ήταν και πάλι εντελώς άσχετη. Ο δήμαρχος αρκέστηκε απλώς να μου εκθέσει γραπτά τη δική του άποψη (την οποία βέβαια εγώ δεν τη ζήτησα, γιατί μας ήταν ήδη γνωστή). Αυτό πάντως που του ζήτησα, έγγραφο δηλαδή της διαχειριστικής, εγώ δεν είδα ποτέ μου! Οπότε έχω κάθε λόγο να αμφισβητώ όλα όσα λέει επί του θέματος ο δήμαρχος, ακόμη και για το τι ακριβώς θα συνέβαινε αν άλλαζε ακόμη και η χάραξη του έργου…

    Ας περάσουμε όμως πλέον σε ένα άλλο πολύ σοβαρό ζήτημα, που αυτή η ιστορία με τον ποδηλατόδρομο συνέβαλε στην ανάδειξή του, μαζί με το μείζον θέμα των χρυσωρυχείων…

 

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ (ΔΗΘΕΝ) ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

     Ευχαριστώ κι εγώ για την παρουσία σας εδώ και σας καλώ να αναρωτηθείτε μαζί με όλους τους συμπολίτες μας τι πολιτικό συμπέρασμα βγαίνει από την υπόθεση του ποδηλατόδρομου που προαναφέρθηκε, αλλά και από εκείνη του χρυσού. Για μας στον «Σπάρτακο» είναι σαφής η έλλειψη οποιασδήποτε ασφαλιστικής δικλείδας στις αποφάσεις που λαμβάνει μια δημοκρατική εξουσία, είτε αυτή είναι δημοτική, είτε είναι κυβερνητική. Ζήσαμε και ζούμε την καταστροφή της χώρας μας μέσα σε πλαίσιο «δημοκρατικό», με εκλεγμένους άρχοντες που αφού πήραν με τον όποιο τρόπο την ψήφο μας, κατόπιν αποφασίζουν για 4 χρόνια ό,τι τους φωτίσει ή ό,τι τους συμφέρει.

     Ποια μπορεί να είναι η θέση της κοινωνίας έναντι των όποιων ζητημάτων αναδύονται κάθε τόσο; Είναι φανερό ότι το μέτρο της διαβούλευσης δεν περπάτησε, ούτε τοπικά ούτε πανελλαδικά. Μπορεί να φταίει και η κοινωνία, δεν λέμε ότι φταίνε μόνο οι κρατούντες. Καλούμε λοιπόν τον δήμο Κομοτηνής να θεσπίσει μια διαδικασία τοπικών δημοψηφισμάτων, που θα επιχειρήσει να θεραπεύσει αυτήν την πληγή.

     Σε όλον τον κόσμο προβλέπονται και εφαρμόζονται, ιδίως σε ζητήματα μεταλλευτικών δραστηριοτήτων. Στη Ρουμανία, στην Ελβετία, στην Τσεχία, στην Ιταλία, στην Αργεντινή, στην Βολιβία, στο Περού, στον Ισημερινό, τοπικές κοινότητες αποφασίζουν τι θα γίνει στον τόπο τους ή έστω εκφράζουν τη γνώμη τους γι’ αυτό, ζητώντας μετά να γίνει σεβαστή η θεσμικά εκπεφρασμένη γνώμη τους. Πώς είναι δυνατόν σήμερα ακόμα, στη χώρα που λέμε πως είναι (και πράγματι είναι) η πατρίδα της Δημοκρατίας, να περιοριζόμαστε σε μια ψήφο κάθε 4 χρόνια; Καλούμε τον δήμο μας να διερευνήσει την καθιέρωση της λαϊκής έκφρασης: ποια θέματα θα μπορούν να τεθούν σε δημοψήφισμα, με ποιαν διαδικασία, ποιο ποσοστό συμμετοχής θα καθιστά το αποτέλεσμα έγκυρο, αν θα έχει κάποιον δεσμευτικό χαρακτήρα ή όχι…

     Πάντως εμείς το λέγαμε και προεκλογικά και το βρήκαμε μπροστά μας και πρόσφατα. Ποιο ας πούμε θα είναι το επόμενο βήμα της κοινωνίας μας στο ζήτημα των χρυσωρυχείων; Είναι επαρκές επιχείρημα το «μεγάλο» συλλαλητήριο ή τα κείμενα των φορέων; Δεν θα ήταν π.χ. πολύ πιο «ενισχυμένη» και «νομιμοποιημένη» η θέση μας κατά της εξόρυξης και των ολέθριων συνεπειών της απέναντι στην κυβέρνηση και στις δεδομένες διαθέσεις της, αν υπήρχαν ακόμη πιο χειροπιαστά και έγκυρα τεκμήρια της παλλαϊκής αντίδρασης; Και για το μεν θέμα του χρυσού, οι συντριπτικά περισσότεροι φαίνεται πως είμαστε κατά (πλην δηλαδή ορισμένων εξαπατημένων ή εξαγορασμένων). Υπάρχουν όμως και άλλα θέματα, όπου τα πράγματα είναι πιο αμφίσημα και όπου απαιτείται να ακουστεί οπωσδήποτε η φωνή των πολιτών. Πώς νομιμοποιείται όμως αυτή η άποψη, αν όχι με μια συγκεκριμένη, θεσμική έκφραση; Κι αν η αδιαφορία του κόσμου θεωρείται αντεπιχείρημα, θα το αντιστρέψουμε λέγοντας πως το αγώγι ξυπνάει τον αγωγιάτη. Θα υποχρεωθεί κάθε πολίτης να πληροφορηθεί για τα μεγάλα ζητήματα που τον αφορούν, μέσα από την ενημέρωση που θα του παρέχεται με διάφορους τρόπους. Εμείς είμαστε διατεθειμένοι, όπως πάντα, να βοηθήσουμε σε ό, τι χρειαστεί.

ΠΑΡΙΣ ΚΑΛΟΔΗΜΙΔΗΣ

ΚΑΠΟΙΑ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΓΙΑ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ (ΘΕΜΑ ΛΑΣΚΑΡΗ)

     Αναφορικά με την δραστηριότητα ορισμένων κυρίων και εταιρειών συνδεόμενων με αυτούς κατά την προηγούμενη διοίκηση του δήμου, στην περίοδο του Δημήτρη Κοτσάκη, κάναμε μία αναλυτική ερώτηση προς τον δήμο και με βάση την απάντηση που λάβαμε, έχουμε να αναφέρουμε τα εξής:

     Η ευρύτερη «παρέα» Λάσκαρη – Παπαγγελόπουλου – Εμιρζά – Μακρυγιάννη – Γαλανού – Δουβή έλαβε με τρόπο άμεσο (γιατί υπήρχε και έμμεσος, μέσω τρίτου) δουλειές 570.000 ευρώ στα χρόνια 2008-2010. Βεβαίως το ποσό δεν δείχνει εξωφρενικό αλλά αξίζει να δούμε πώς και γιατί δόθηκε. Πρώτα πρώτα να πούμε ότι πρόκειται για ανθρώπους που δεν είχαν την παραμικρή σχέση με την Κομοτηνή αλλά είχαν άριστη σχέση με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε το πώς και πότε ήρθαν στην πόλη. Επίσης είχαν άμεση σχέση μεταξύ τους:  Όλοι τους μέλη της εταιρείας VOTE ADDED VALUE και της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Ευρωπαϊκή Προοπτική», η οποία διαχειρίστηκε – αλώνισε, θα λέγαμε –  πλήθος κονδυλίων από τα κρατικά ταμεία εκείνη την περίοδο και όχι μόνο. Βλέπουμε λοιπόν από τα στοιχεία που λάβαμε ότι ΔΕΚΑΔΕΣ δουλειές πήραν από τον Δήμο Κομοτηνής με απευθείας ανάθεση (και ελάχιστες με πρόχειρο διαγωνισμό), άλλοτε ως εταιρείες (Vote Added Value, Πολύγραμμα, Top Colour…) κι άλλοτε ως πρόσωπα. Γιατί αυτή η παραλλαγή; Σκόπευε να καλύψει κάτι, μήπως να …διευκολύνει κάποιον πρόχειρο διαγωνισμό;

     Πάμε τώρα στο τι παρήχθη με τα χρήματά ΜΑΣ αυτά. Διαβάζω μερικούς τίτλους έργων, για να μπορεί να βγάλει καθένας τα συμπεράσματά του:

– Κατάρτιση Πλάνου Δημοσιότητας του Δικτύου Πολιτισμού Δήμου Κομοτηνής (Θρακικές Πολιτιστικές Διαδρομές) 14.000 ευρώ

– Αξιολόγηση του Προγράμματος Ευρωπαϊκή Συνεργασία στο τομέα της νεολαίας, Κοινωνικό κόμμα, Κοινωνικός διάλογος ενάντια στο κοινωνικό αποκλεισμό 4.000 ευρώ

– Δημιουργία Ηλεκτρονικού Ερωτηματολογίου και έρευνας στους Νέους της περιοχής 8.000 ευρώ

– Δημιουργία Συνδέσμου στην Ιστοσελίδα του Δήμου Κομοτηνής για παροχή πληροφοριών και online forum  4.000 ευρώ

– Υπηρεσίες τεχνικού συμβούλου ενός έτους με 15.000 για την Εμιρζά στην επιχείρηση Κ.Καραθεοδωρή τον Αύγουστο του 2009 και 14.994 για την Vote Added Value στην Νέστωρ Τσανακλής τον Απρίλιο του 2009, με απευθείας ανάθεση, θυμίζω

– Η ίδια εταιρεία πάλι για υπηρεσίες τεχνικού συμβούλου, αυτή τη φορά στην επιχείρηση ΟΡΦΕΑΣ, πάλι 14.994 ευρώ, πέντε μέρες μετά την προηγούμενη σύμβαση

– Και το καλύτερο που βρήκαμε: Η κατάρτιση Πλάνου Δημοσιότητας με σκοπό να γίνει η πόλη της Κομοτηνής Ονομαστή γειτονιά στη μεγάλη γειτονιά των Βαλκανίων!!! Με το έργο αυτό, που μας κόστισε μόλις 14.000 ευρώ, ο Δημήτριος Παπαγγελόπουλος μας έκανε φίρμες στα Βαλκάνια! Κτλ κτλ κτλ.

     Πού την απέκτησε την συγκεκριμένη τεχνογνωσία ο κ. Παπαγγελόπουλος; Βεβαίως η προϋπηρεσία στο προεκλογικό τσούρμο του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι μικρό πράγμα, ούτε και η δραστηριοποίησή του στην ΟΝΝΕΔ, στο Μπακογιαννικό στρατόπεδο. Όμως είναι δυνατόν να δίνονται δημοτικές δουλειές και δημοτικά χρήματα με κομματικό ή παρα-κομματικό κριτήριο; Τι λέτε, το πιστεύει άραγε αυτό κανείς; Και τι είδους δουλειές ήταν αυτές που ακούσατε πιο πάνω; Τι ακριβώς πληρώσαμε με αυτά τα 570 χιλιάρικα, που κάποιοι τα ανεβάζουν σε εκατομμύρια, συνυπολογίζοντας και κάποια αφανή; Πραγματικά αναρωτιόμαστε, δεν ντρέπονται όσοι μετείχαν στο πάρτυ αυτό που διαφαίνεται ακόμη και από μια τόσο ρηχή ματιά στα στοιχεία;

     Σκοπός της παρουσίασης αυτής δεν είναι απλώς να καταγγείλουμε παρελθούσες καταστάσεις. Θέλουμε να προλάβουμε και τυχόν επαναλήψεις τους στο μέλλον. Άραγε σήμερα έχει εκλείψει το περιβάλλον εκείνο που θα απέτρεπε ανάλογα φαινόμενα; Αν δηλαδή εγώ έχω ένα παρα-κομματικό κύκλωμα που στηρίζει με το αζημίωτο κομματικούς υποψηφίους, μπορώ μεθαύριο να «αποζημιωθώ» από κομματικά ομόσταβλους δημάρχους, περιφερειάρχες, γραμματείς και κάθε λογής φαρισαίους; Ή μπήκε κάποιο στεγανό στη λειτουργία των θεσμών και των δήμων; Ο «Σπάρτακος» από την πρώτη στιγμή καλεί σε διαφάνεια και σε εξορθολογισμό της λειτουργίας του δήμου και των επιχειρήσεών του και σ’ αυτό ακριβώς θα επιμείνουμε μέχρι το τέλος…

Αν σας άρεσε το άρθρο, γραφτείτε στην λίστα ενημέρωσης!

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.